Μνημόσυνο χαμόγελο

Χαμόγελο που κρέμεσαι
χαμόγελο που κρέμομαι
χαμόγελο κρεμασμένο
σ' ένα χαμόγελο θλίψης
είναι χαμένα τα χέρια
σαν λιωμένο χιόνι
που κυκλοφορεί φάντασμα
στο κρύο του χειμώνα.
δεν είδα ξανά
το τελειωμένο σου βλέμμα
το σβησμένο μήνυμα στον υπολογιστή
το εθιστικό σου άρωμα
και την έκρηξη να μ' αγγίζεις.
τίποτε δεν είδα.
κι έμεινα έτσι σε κείνο το τίποτε
χλευαστικός να αναπνέω
καμμένο κάρβουνο -μοναξιά
και αναθυμιάσεις από ξεθυμασμένο
αλκοόλ. ανέπνεα θαρρείς
τον εαυτό μου. ρέπλικα ανθρώπου
σκιά -ουτοπία -χωματερή
πώς το λένε
πάντα με έδιωχνες μακριά
πάντα ξεχνούσες να μ' απαντήσεις
-όχι δεν ξεχνούσες:
απέφευγες -γιατί δεν ήθελες να υπάρχω
πουθενά. ούτε σαν όραμα,
ούτε σαν έμβλημα, ούτε σαν
κραυγή μαρτυρική για την πίστη σου,
ούτε έστω μια ξεθωριασμένη φωτογραφία.
τίποτε δεν ήθελες απο μένα.
παρά μόνο ένα μνήμα
για να θάψεις την τρέλλα μου
να μην σ' αγγίζει.

Εξοστρακισμός. η χαμένη λάμπα. νύχτα

Γλείφε - γλείφε
- γλείφε
εκεί που φτύνεις.
εκεί να φιλάς.
κοράκια
τα ψέμματα
σου πετσοκόβουν
τις σάρκες
- κοιμήσου.
αναπαύσου
στην ησυχία
της μέλλουσας
γενοκτονίας σου.
θεραπεία
μόνον ο θάνατος
οι αναρωτήσεις
η απελπισία σου.
φτύνε - φτύνε
- φτύνε
για να γλείψεις
το αίμα που θα
στάζει
απ' τις κομμένες
φλέβες
πάνω στα
σκισμένα χαρτιά
των αφιερώσεών μου.
αναμασάς τον πόνο.
λύπηση ζητάς
- φθόνο και λύπηση -
να νιώθεις ζωντανή
να γελάς με την
αναπηρία σου
με μένα
και με τα μικρά
γυαλιστερά κομματάκια
που στολίζουν
τα πρησμένα σου
μάτια.
γλείψε για να φτύσεις.
φτύσε για να γλείψεις.
μωρό μου:
χαμένη
είσαι.