ανάβλεμμα

Μην κοιτάς
κρύβομαι στο πρώτο φως
μετά από κάτι αιώνες υπήρξα
να σου κρατώ το χέρι
να σε κοιτώ στα μάτια
σαν βρέφος αγνός

μην κοιτάς
αλυχτώ στην ανάσα
αυτού του παρατεταμένου θανάτου
και μυρίζω τα κύτταρά σου
θέλοντας απεγνωσμένα
να σου κάνω έρωτα

κοίταξε με αν θέλεις
είμαι εδώ σαν πυρήνας βαθύς
κοχλάζω λάσπη κι ιδρώτας
καθώς πλησιάζω ξανά
να μην με πάρει το πρώτο φως μακριά
μακριά σου δεν θέλω

θυμήσου το φιλί
εκείνο το αέρινο που σου 'δωσα
την νύχτα που δεν είχε φεγγάρι