Δευτέρα 20 Μαΐου 2013

Επιστροφές

Γυρίσαμε πίσω
δεμένοι σαν με κόμπο ναυτικό
στο παρελθόν
στην άκρη της κραυγής
σταθήκαμε ακόμη μια φορά
ενώ τα μάτια βυθίζονταν στο χάος
υπήρξαν ώρες που γυάλιζαν σαν διαμάντια
κάτω από το ιδρωμένο μέτωπο του Κόσμου
κι όσοι χαθήκαν
τριγυρίζουν σε μιαν άλλη πατρίδα
μακρινή

γυρίσαμε πίσω
δίχως να πούμε ούτε μια λέξη
μόνο με βλέμματα
τυλίγαμε στα σώματα
τις υποψίες των αναμνήσεων
μιας εποχής που έφυγε
μα συνεχίζει στα κεφάλια μας
να στριφογυρνά
επίμονη και φρικιαστική

πού να μυρίσει κανείς τις μυρωδιές του καλοκαιριού
πώς η άνοιξη να ξαπλώσει στην ψυχή του
με ποιον τρόπο να πει στην νύχτα για την μέρα
και ποια χείλη να φιλήσει χωρίς καταδίκη
γιατί να θέλει κανείς να θυμάται το αύριο

τα μάτια της ήταν σαν ολάκερο το σύμπαν
μα όλους μάς κατάπινε μια μαύρη τρύπα
παραδόξως


Τρίτη 7 Μαΐου 2013

Ομίχλη

Η χαμένη ομίχλη
που στεκόταν στην άκρη
είχε κάτι να πει
ήταν δεμένη σαν άνθρωπος σε σκιά
ήταν κομμένη και βυθισμένη στα δύο
φοβόταν όταν φυσούσε ο χρόνος
γιατί πάντα φοβίζει ο χρόνος σαν φυσάει
κι όταν υπάρχουν μνημεία
οιμώζει η σκαλισμένη άμμος
όπως περνάν από πάνω της σκυλιά
η χαμένη ομίχλη είχε να πει
όμως κανένας δεν άκουγε

30/4/2013