Κυριακή 6 Οκτωβρίου 2013

Σαν ξημερώνει...

Όσα δεν είδαμε κι όσα δεν μάθαμε ποτέ. όσα μας στέρησαν, όσα μας έκρυψαν κι όσα ξεχάσαμε την ώρα που έσκαγε ο ήλιος. τίποτα δεν κράτησε πιο πολύ από μια και μόνο ανάσα. τα πάντα τριγύριζαν απειλητικά μέσα στον νου και στην επόμενη στροφή όλα μας αντίκρυσαν χαμένα. υπήρχαν όσα ήταν μπροστά μας. δεν υπήρχε κάτι περισσότερο από όσα είχαν κρυφτεί στο παρελθόν. ο χρόνος ξεγλιστρά σαν χιλιοστό. οι άνθρωποι ξεφτίζουν σαν σκόνη. ο καθρέφτης κραυγάζει όσα δεν θέλαμε ποτέ ν' αποδεχθούμε. η μέρα καίει σαν πάγος. όσοι θελήσαμε να βρεθούν στο μονοπάτι μας, αποχώρησαν πριν καν να το πατήσουν. η ύλη και ο αιθέρας. η μνήμη και η αμνησία. η απώλεια που έγινε συνήθεια και η κατάκτηση που κάθε φορά ζεσταίνει την ψυχή. το αύριο δεν ήρθε ποτέ. κάθε μέρα ξημερώνει χτες.