Παρασκευή 28 Νοεμβρίου 2014

θαυμαστός μετεωρίτης

Είσαι το κορίτσι 
για το οποίο γράφτηκαν όλα τα ποιήματα

μια ρωγμή στον αιώνα
μια κόκκινη οπή
στο συμπαντικό αχανές
κομίζεις το πορτοκάλι
την μυρωδιά την καλοκαιρινή
τις νότες που χαράζουν
βαθειά την συνείδηση
και μιαν ομορφιά
βγαλμένη απ' την ανάσα του χειμώνα

επεκτείνεσαι σαν σκαλοπάτι
στο κείμενο βελούδο
στον βυθό του ωκεανού
στο νεογέννητο άστρο
στα μάτια που χαμογελούν
όταν αστράφτει η σφαίρα

μόλις τεντώθηκε το σώμα
τούτη η στοιβαγμένη ελπίδα
να κολυμπήσει στα γυάλινα τραγούδια
η νύχτα πλημμύρισε
σπάζοντας τα καλούπια
και με μια λάμψη καθαρή κι οξεία
μου θύμισες πως υπάρχεις

εσύ
το κορίτσι 
για το οποίο γράφτηκαν όλα τα ποιήματα

το κορίτσι
που συνάντησα ένα βράδυ
σε ένα πέτρινο κουτί
με την επιγραφή παλιά φωτογραφία
και το συνόδευε
ένα σμήνος φλεγόμενων καρδιών