κολάζ

Στιγμή που στεκόταν - κοιτούσε μ' έναν γκρι κρόταφο
το τεθλασμένο του ομοίωμα
ο παλιός καθρέφτης έχασκε στην ξεφτισμένη του γωνιά
δυο-τρία τσιγάρα η απομακρυσμένη του σκέψη
κι ένα παράθυρο στην πιο κοντινή ανοίκεια διάσταση
στιγμή μιλώντας τον χρόνο που στέγνωνε
μέσα στα διάτρητα χέρια κι έτρεχε κίτρινη άμμος
συνήχηση που διέρρεε στα τρεμάμενα πόδια
δίχως εκείνα τα πολυπόθητα κεκλιμένα περιθώρια
χωρίς το μήκος και το πλάτος οίηση να ξεμακραίνουν
κάτι απείρατο ξέφευγε - η οξεία γωνία της οντότητάς του